In de war door Rosanne

Rosanne Herzenberger  is columniste van de NRC. Geen klein bier dus. Ze is microbiologe en schrijft columns in hoofdzaak over voeding en emancipatie.

En ze is absoluut te spreken over in de fabriek bereid voedsel, E-nummers, diepvriesmaaltijden en de magnetron.  Dus allemaal dingen waarvan ik dacht dat ze verschrikkelijk fout zijn. Op 8 april verscheen een interview met haar in de bijlage van de Volkskrant (klik hier). Onder meer naar aanleiding van haar nieuwe boekje: Ode aan de E nummers.

In het vraaggesprek scoort ze wel een paar aardige punten. Zoals: “E nummers zijn de best geteste, veilige stofjes die je binnen kunt krijgen”. Maar ook zij erkent dat de angst voor bewerkt voedsel niet helemaal onlogisch is: “Een of andere multinational maakt achter gesloten deuren iets wat jij op je bord krijgt. Je hebt totaal geen zicht op wat er in die keten gebeurt en dat kan tot wantrouwen leiden.”

Ontplofte foodies

Een week later lees ik in de krant dat Twitter en Facebook vol met reacties van ontplofte foodies stonden. Foodies zijn dus mensen die heel secuur zijn op eten. Alles moet vers en bij voorkeur biologisch. In die zin hoor ik daar ook wel bij. De door Herzenberger opgehemelde voedingsindustrie bestond in mijn ogen voornamelijk uit een stelletje food fuckers.

Als ik het interview lees en herlees denk ik dat dit mogelijk een te ongenuanceerd standpunt is. Maar zo ideaal als door haar afgeschilderd is de werkelijkheid toch ook niet. Op 12 april staat in dezelfde Volkskrant een artikel van Bavo van den Idsert die directeur is van een ketenorganisatie van de biologische landbouw. Hij wijst op de grote hoeveelheden zout, suiker en vet die in het gefabriekte eten zitten. W

at mij persoonlijk ook nog eens dwars zit is, dat de voedingsindustrie miljoenen uitgeeft om ons als consument een rad voor ogen te draaien. Wie zich abonneert op Foodwatch kan daar gruwelijke voorbeelden van vinden. (Klik hier)  . Mijn persoonlijke tophit: kalfsleverworst met 80% varkensvlees.