Weer moest ik denken aan Clint Eastwood.: Opinions are like ass holes, everybody has one…. Een tof zinnetje uit een van de Dirty Harry films. In de gym waar ik een paar keer per week een deel van mijn strijd tegen mijn te veel aan kilo’s voer, loopt nu een inmiddels tweede bezoeker rond die aan wie het maar horen wil uitlegt hoe de wereld in elkaar zit. Trouwens, ook aan hen die het liever niet horen, waaronder yours truly. Hoewel, dat is een beetje unfair. Waarschijnlijk is hij louter bezig met het overtuigen van zijn directe gesprekspartner maar heeft hij, en daarmee ik ook de pech dat hij dat niet met ingehouden stem kan.
Wat enorm opvalt aan het geluid dat beide mannen voortbrengen is, dat ze zo ontzettend gelijk hebben. Niet dat ik dat inhoudelijk kan beoordelen, maar ze praten op die manier. Het is gewoon zo dat….En: Zo zit de wereld gewoon in elkaar…. In hun toon zit geen enkele uitnodiging tot tegenspraak, discussie of twijfel. Ook niet wanneer ze zeggen iets te vinden, wat trouwens niets uitzonderlijks is. Ze vinden heel veel van van alles. Maar ook daar functioneert het woordje gewoon als een uitroepteken. Ik vind gewoon dat….. En ook deze opvatting vraagt om niets anders dan instemming.
Daarom moet ik steeds aan Dirty Harry denken. Zij, ik bedoel de beide heren in de gym, vinden van alles, maar die vinderigheid is een nationaal verschijnsel geworden. Iedereen vind wel wat. Opinions are like ass holes, everybody has one….. And most of them stink, voegt men er in de VS in de regel aan toe. Dat maakt de vergelijking met het ass hole zo aardig. Iedereen heeft ook een neus en een navel, maar daar kun je geen scheten door laten.
Dat vinderigheid een nationaal verschijnsel is, kunnen we vaststellen als we actualiteitenprogramma’s volgen. Bij elk wissewasje in de samenleving worden snel wat meningen van de gewone Nederlander verzameld. De reporter houdt wat argeloze voorbijgangers een microfoon onder de neus en stelt open vragen als: “Vindt U ook niet dat….” . En de gewone Nederlander is doorgaans ten volle bereid iets te vinden. Doorvragen is er meestal niet bij. Zeker niet naar de achtergronden van iemands opvatting. Op grond waarvan vindt u dat… is de meest niet gestelde vraag.
Dit is allemaal nog wat epidemischer geworden na de Brexit en de overwinning van Trump. Toen kwamen de media er achter dat ze het electoraat volkomen verkeerd hadden ingeschat en dat het derhalve nodig was om de mening van 
de “boze witte man” in beeld te brengen. En nu zitten we met deze uitbraak van mening-itus die helaas duidelijk maakt dat inderdaad de hersenen van velen zijn aangetast. Niemand wordt meer uitgedaagd om ergens over na te denken. Men hoeft alleen maar iets te vinden. Daarbij weten opvallend veel medeburgers dat wat ze vinden in minder dan 140 tekens te vatten. Twitter is daarmee onze nationale schetenbank geworden.
Add a Comment