Ik kan zo snel geen Nederlands equivalent voor Writer’s Block vinden. Even dacht ik aan “schrijfkramp”, maar dat blijkt een echt bestaande aandoening te zijn (geweest). Dystonie van vinger en pols!. Kwam vroeger voor bij klerken die de hele dag met de ganzenveer documenten zaten te vervaardigen. De voorloper van een muisarm zou je kunnen zeggen.
In ieder geval: een Writer’s Block is een tijdelijk onvermogen om zinnige teksten te produceren. Zinnig in de ogen van degene die wenst te schrijven. Als ik kijk naar ‘Opablogt` dan zie ik dat de laatste toevoeging van in ieder geval in mijn ogen zinnige tekst al weer een volle maand geleden plaats vond. En toch heb ik in die periode wel het nodige geschreven. En weer weg gemieterd.
Ik las ergens dat de beste manier om van een Wristers Block af te komen is, gewoon te schrijven. Zoals je van een aardbeien allergie schijnt af te komen door veel aardbeien te eten. Dus schrijf ik maar eens iets over mijn Writer´s Block. (Dat ik deze aandoening met hoofdletters schrijf komt door mijn tekstverwerker. Die zet ongevraagd de kleine letters om in kapitalen).
Ik ben nu al weken bezig met een stukje over burgerschap. Het moet een essay worden. Ofwel: een beschouwende prozatekst of een artikel over een wetenschappelijk, cultureel of filosofisch onderwerp, waarin de schrijver zijn persoonlijke visie geeft op hedendaagse verschijnselen, problemen of ontwikkelingen (bron: wikipedia). Keer op keer schrijf ik goed onderbouwde stukjes tekst en als ik ze herlees denk ik, om met Scherlock Holmes te spreken: ‘booooooring’. Zooooo vervelend, zoooo saai.
Hoeveel gemakkelijker is het niet om een blog te schrijven met een mening. Eentje met veel: “Dat vind ik gewoon”. Maar ja, daar ging mijn laatste blogje over: opinions are like ass holes, everybody has one….
Ik heb in ieder geval weer eens iets geschreven dat ik ook publiceer. Niemand is verplicht om het te lezen dus ik doe er geen mens kwaad mee. Ik blijf schrijven en misschien wordt het nog ooit wat.
Add a Comment